CHAUFFEUR

Onderweg zagen we op veel Duitse campers namen op de voorruit. Links Gerhard en rechts Trudy en in Zweden zagen we Folke en Agnete rondrijden. Ik vond dat ook wel leuk maar mijn bijrijder begon op te spelen en wilde ook achter stuur kruipen om met de vlam in de pijp door berg en dal te scheuren.
Kijk maar.

Geen naambordje dus op ons campertje.
De reis verloopt nu dus zeer ontspannen en dat zal zeker zo blijven gaan.
Op dit moment zijn we in Ratan een klein haventje waar je zo met je bootje zou willen liggen. Het is alleen een bloedeind varen. Er wordt hier nog weinig gevaren, het is nog fris en het seizoen begint pas in juli, de bomen lopen net uit, de lente begint. Maar vandaag is het hier mistig en herfstachtig, ook wel mooi. Volgens de lokalen gaat het weer verbeteren en wordt het iets warmer, dat zeggen trouwens ook de professionele weersites.
Morgen gaan we een klein stapje verder want we willen in Pitea nog proberen gas te tanken, op Hemelvaarstsdag stonden we voor een gesloten hek nadat we eindelijk een gasman gevonden hadden.
Alleen open tijdens kantooruren.
Bovendien gaan we ook nog en wat grotere plaats bezoeken.
Winkelen.

RUST

Vandaag hebben we nog wat nerveus gezocht naar een LPG-tankstation, maar dat was verstopt. Wij konden het althans niet vinden. Ook ons chemische toiletje begon aardig vol te raken en ook daarvoor was geen loosputje te vinden langs de highway. En zomaar in het bos storten dat doe je natuurlijk niet. Dus de weg naar een camping lag open. We vonden een erg mooie in Ljusdal, waar we een prachtig plekje kregen van de Nederlandse beheerders, aardige lui. We staan nog iets ten zuiden van Sundsval
Morgen blijven we hier staan.
Een rustdag in onze vakantie.
En nog een paar plaatjes van gisteren en vandaag.

HIER STONDEN WE GISTEREN OP EEN MOOIE MAAR ZEER FRISSE PLEK.
HET WOEI  ERG HARD EN WE ZIJN DE HELE NACHT DOOR ELKAAR GESCHUD,
MAAR

DIT WAS ONS UITZICHT
EN
VANDAAG

ZIEN WE DIT

EN DIT UIT ONS RAAM.
JE MOET ER VAN HOUDEN
EN DAT DOEN WE.

ANDERE KOEK

26 mei 2014.
De afgelopen week was het prachtig zomerweer. We reden door een ontluikend Zweden, heel veel bomen hadden een prachtige bloesem en dat was een soort herhaling want toen wij vertrokken waren vele bomen in Nederland al uitgebloeid. Maar vandaag is het anders, toen we opstonden was het prachtig weer maar naarmate we noordelijker kwamen werd het steeds kouder en meer bewolkt. De temperatuur daalde tot 8,5 graden en de wind is fors en komt uit het NNO, over de koude Botnische Golf. Aan de haven van Oregrund, waar we nu staan, staat ook onze kachel aan en worden we heen en weer geschud door de wind.
Vorige week was prachtig en we vonden altijd een aardige plek. Eenmaal aan de voorkant een prachtig meer, maar aan de achterkant een spoorlijn en van geluidschermen hebben ze in Zweden nog niet gehoord. Het denderde de gehele nacht door.  Stockholm was op zondag bloedheet, razend druk en er was geen plek dus zijn we maar doorgereden naar een mooi plekje in de natuur. Bij een natuurpark waar volgens ons niemand zou komen maar waar om half twaalf 's nachts toch drie auto's een doodlopend pad opreden, de lichten doofden en pas na drie kwartier later ging de eerste weg en wat later volgden de andere. Waren wij getuige van een drugsdeal, een afrekening d.m.v. wurging? We weten het niet en zullen het niet weten ook want de volgende dag liep er een schoolklasje dat alle sporen natuurlijk om zeep hielp. En Zweedse kranten lezen we ook niet, het zal een raadsel blijven.
Verder alles goed.

DE PLAATJES

DAAR ZITTEN WE DAN BIJ hERMANN TIESSEN VOOR DE DEUR

DE BRUG BIJ HOCHDONN

KOOLZAAD WAAR JE OOK KIJKT

SLOW FOOD
VOLOP VERKRIJGBAAR

AAN DE HAVEN BIJ PRAESTO

Tsjonge jonge

Wie had dat gedacht. Zittend in onze camper kijken we uit over de baai van Praesto. We staan op een pier van de jachthaven midden tussen de bootjes.
Zo'n 25 jaar geleden waren we hier ook, maar dan met de Victoire 933 voor anker in het diepere deel van de baai. Het is en prachtige omgeving en dat kun je ook zeggen van de rest van het land. Het komt misschien door de tijd van het jaar maar het rijden door Denemarken is bijzonder ontspannen. Nu rijden we zoveel mogelijk buiten de autowegen maar het gaat allemaal opvallend rustig.
De weg tot hier gaf ook niet al te veel moeilijkheden. Via Hoogeveen, met een lekkend raam, naar Assen waar we met hulp van Gert het raam prima dicht kregen, door naar Bederkesa voor nostalgische herinneringen, verder naar het NoordOostZeekanaal en vandaar naar Kiel-Holtenau voor nog meer nostalgie en daarna naar Odense voor de camperwinkel, verder naar Hesselager kamperen bij de boer en nu op een mooi plekje in Praesto. Tot nu toe is het een soort afkickreis, alle bekende plekjes die met de boten aandeden, komen aan bod. Na Stockholm zijn er geen bekende plekjes meer want verder noorderlijk zijn we nog niet geweest.
Morgen, zaterdag 17 mei, berijden we voor de eerste keer Zweden en willen we in Ystad aankomen.

Foto's volgen nog.
Spannnende verhalen zijn er nog niet.
Wel veel leermomenten:
Eieren vallen uit een niet goed afgesloten kastje als we een bocht dort gaan
De koelkastdeur slaat om dezelfde reden open
Heerlijke bonbons kletteren op de grond
Het buitenluik van het toilet blijft openstaan
Een strip flappert ineens langs de wagen
Het bovenluik staat nog open onder het rijden

Hoewel we onszelf elke dag voornemen alles goed te controleren, zijn er om de een of andere reden toch dingetjes die aan de aandacht ontsdnappen. Het zullen wel de groeistuipen zijn van de beginnende camperaar.
Akela, we doen ons best.

BIJNA KLAAR

Dit weekend nog een tripje naar Urk gemaakt om afscheid te nemen van vrienden die per zeilboot naar Noorwegen gaan en die we daar waarschijnlijk zullen treffen.
Zaterdag gaan we op ons gemak via Denemarken naar Zweden en dan noordwaarts langs de oostkust.
Vervolgens naar de Lofoten en dan via Noorwegen weer terug.
Tenminste, dat is het plan en je weet het nooit. Bovendien zijn we heel flexibel.
Hieronder een paar plaatjes van afgelopen weekend.

Goede vaart.

Lamgs de Knardijk

Mooie plek in Urk

De gelukkige camperaars