BROEKJE ZONDER BRANDING

Wij stonden gisteren op een rustig plekje langs weg nr 15, een soort uitwijkplek maar dan veel groter. Na een tijdje stopte er een andere camper, ook een Nederlander en die zag dat het goed was daar en besloot ook te blijven. Even later een Duitse camper en die kwam er ook gezellig bij staan. In de loop van de middag kwamen en nog meer langs maar die vonden het kennelijk te vol worden.

 Dit kun je toch geen drukke plek noemen? Maar wel een interessante, want vanmorgen, tijdens mijn ochtendwandeling trof ik voor onze camper een damesonderbroekje in het gras en dat lag er beslist niet die avond er voor. Nu hadden wij 's nachts wel wat auto's gehoord, maar dat hoor je wel meer.

Wonderlijk.
Vanmorgen op pad gegaan naar Stryn, aan het eind van de Nordfjord en vlak bij een uitloper van de Jostedalbreen, de grootste gletscher van Europa. Met de boot waren we daar ook al eens geweest en het had op ons veel indruk gemaakt. Het was mogelijk om op twee manieren in Stryn te komen, door veel tunnels en over de pas. Omdat het prachtig weer was kozen wij voor de pas, dus linksaf bij Grotli en het smalle pad op dat aanvankelijk nog heel goed berijdbaar was, maar steeds minder van kwaliteit werd. TomTom, die weer praatjes had gekregen, riep ieder drie minuten: KEER OM! Maar dat deden wij natuurlijk niet. Je kon niet zeggen dat we niet gewaarschuwd waren. De weg werd steeds smaller en ook de stukken naast de weg werden minder, die waren er soms helemaal niet en je reed dus over een soort brug zonder leunigen die niet al te breed was. Het landschap werd desolater, maar steeds indrukwekkender. Genieten dus. Maar de bijrijder zat iets te krampachtig in haar stoel en genoot niet met volle teugen. Bang voor een tegenligger.
En ja hoor, vlak voor een bocht verscheen er een. En meteen een forse ook, een grote bus vol toeristen die allemaal ontspannen zaten te genieten. De buschauffeur en ik keken elkaar aan en dat was voldoende. Hij ging 10 meter achteruit en ik kon in een klein uitwijkplekje ver genoeg naar rechts en daarna was iedereen weer gelukkig. Geen deuken, geen schrammen en niet in een ravijn gevallen, wat wil je nog meer. Daarna nog een paar kleinere tegenliggers maar daar werden we niet meer nerveus van en de bijrijder kon ook met volle teugen van de rit genieten. We zijn vaak gestopt op plekjes waar dat mogelijk was en soms ook gewoon maar even zo, druk was het in geen geval. De weg was zo'n 27 km en we hebben er lang over gedaan. Na afloop zeiden we tegen elkaar dat het de moeite zeker waard geweest was.
Kijk maar.

 Dit is de noordkant van de bergen waar de gletscher bovenop ligt. Deze wand is zeker 100 meter hoog.

De kloof waar we door reden werd steeds smaller, in de verte zag je de weg lopen, een flink stuk lager dan waar we stonden.
Aan het eind kwamen we weer op weg nr 15 en die was weer prima. Zoals een provinciale weg bij ons, maar al het verkeer moet daar wel overheen, van fietsers tot tractoren en vrachtauto's met extra brede lasten. Hup zwaailichtje aan en rijden maar, u wijkt wel. Dat deden we zeker.
Van Stryn zijn we naar Briksdalen gereden om het uiteinde van de gletscher te zien en dat was weer prachtig.

Toch was ook hier de gletscher afgenomen in vergelijking met de vorige keer en dat was is 2005. Maar het blijft een indrukwekkend stuk ijs.
Op weg naar de gletscher zagen we een mooie camping langs het meer en op de terugweg zijn we daar gaan staan, we hadden die camping al geselecteerd in het boekje en het is zoals daar gezegd wordt. Een prachtige plek met alles er op en er aan. Onder andere internet om dit blogje te maken.
Maar ook
GROOTBEELD TV VOOR DE WEDSTRIJD VAN ZONDAG

TOMTOM

Dat was schrikken vanmorgen.
De TOTOM zat vast en weigerde dienst. Gisteren alles perfect, vandaag geen asempje. Het dingetje had ons tot nu toe prima de weg gewezen maar had er nu duidelijk geen zin meer in. Van alles geprobeerd natuurlijk, maar er valt niet veel te proberen want een handleiding ontbreekt al bij de aflevering. Zwaar de smoor in natuurlijk maar toch vrolijk vertrokken van alweer een prachtige plek waar we geheel vrij langs een rivier stonden, iets ten zuiden van Mo I Rana.

Het weer op de Lofoten werd niet beter en we besloten dan ook om niet helemaal naar de zuidpunt te rijden en daar met de boot over te steken, maar om via Narvik de eilanden weer te verlaten. Op weg naar Bodo waar we onze zeilvrienden ook weer zouden treffen, een tamelijk lange rit van zo'n 300 km. Aldaar lukte het met behulp van de slijpschijf van Jan T. ons ASA slot door te slijpen, het resultaat was wel dat de achterband lek bleek te zijn na die operatie, maar ook dat kon worden opgelost. Na Bodo gingen we verder naar het zuiden over de hoogvlakte van Noord Noorwegen en dat was weer iets totaal anders. De temperatuur daalde tot 2 graden (boven 0 gelukkig) en de weg golfde door het landschap. Later ging het langzaam dalend naar Mo I Rana.
Hat was een indrukwekkende omgeving.

Totaal anders dan we gewend waren geweest tot nu toe. Kaal en leeg,  maar met onderweg een paar gigantische parkeerplaatsen waarschijnlijk voor langlaufers in het winterseizoen.

Bij zo'n plek vonden we ook nog een lijk, of wat er van over was tenmiste. Eerst was niet helemaal duidelijk wat daar lag in die wittigheid maar het zal wel een schaap of geit geweest zijn.

De poten lagen een eindje verder.
Wij reden door langs de E6 en gingen op zoek naar en plekje voor de nacht. Op goed geluk reden we en zijweg in en kwamen bij een alleraardigste plek aan de samenloop van 2 rivieren. Daar stonden een paar Noorse campers, maar er was nog plek zat dus wij vonden en mooi plaatsje. Opvallend verschijnsel was dat de Noren hun campers in een vierkant neerzetten en zo hun eigen besloten plekje creëerden. Later op de avond compleet met barbecue. Wij werden niet bekeken. Hieronder zie je de situatie.

Gezelligheid kent geen tijd.
De volgende dag op weg naar Mo I Rana waar we na een plek op een bouwterrein toch maar besloten om iets leukers te zoeken en dat ook vonden langs een mooie rivier die in de diepte stroomde en waar de schapen klingelend door het bos liepen.
Vandaag daarvandaan op pad om een datakaart voor ons internetje te kopen in Mo I Rana, wat een flinke plaats is. Lukte niet om een winkel van Netcom te vinden, dus op pad, ZONDER  Tomtom. Niet zo moeilijk want de E6 gaat door tot diep in Europa en die hoef je alleen maar te volgen. Maar voor de leuke avonturen is een goede navigator heel prettig.
Gelukkig kwamen we op een camping met alles er op en er aan, dus ook internet want we dachten dat de boel moet worden ge-upgrade. Na enig speurwerk bleek dat resetten voldoende was en de zaak marcheert weer.
Kunnen we vanavond ook nog voetbal kijken.
Mooi toch?

FRIS WEER

We zijn 12 juni op de Lofoten aangekomen met pont vanaf het eiland Senja. Een leuke oversteek van anderhalf uur. Tijdens de overtpcht was het fris aan dek maar dat deerde ons natuurlijk niet. Daarna is het ook niet meer warm geworden dus de kachel kon bewijzen wat ie waard was. Er staat de laatste dagen een erg stevige wind en als de buitentemperatuur dan 8 of 9 graden is wil je wel een borstrokfe aantrekken. Evengoed prachtig aan een verlaten strand gestaan en wat later in een verlaten bergpas met een schitterend uitzicht. Vanmorgen LPG getankt en de pompbaas zei ook dat weer NIET normaal was. Vorige week 20 graden. We staan nu aan een afslag van de E10 naar Henningvaer en genieten van het uitzicht dat je op foto ziet. In Henningvaer naar glasblazen gekeken (lekker warm) en pizza gegeten voor de lunch ook lekker warm.  Alles onder controle. 

STEEDS MOOIER

Je vraagt je af als je door Noorwegen rijdt of het nog mooier kan worden dan dat al hebt gezien. Nu kun je natuurlijk prima over smaak twisten maar dat is hier niet nodig. Mooi, mooier, mooist en nog mooier. Na elke bocht in de weg word je weer verrast en je zou overal langs de weg kunnen stoppen om te genieten van het uitzicht. Dat doen we vaak en daardoor ligt het daggemiddelde niet zo hoog.
We zijn op Senja aangekomen waar we onze vrienden ontmoet hebben. Kregen we weer een nostalgisch bootgevoel toen we bij hen in de kuip zaten, drijvend in een mooi baaitje.
Vandaar zijn we naar Tromso gegaan waar we een dag bleven en mooie dingen bekeken, prachtige schilderijen in het Nationale KunstMuseum.
Toen ik daar wilde fietsen bleek dat het sleuteltje van mijn fiets weg was, inclusief het kettingslot waarmee de fietsen aan elkaar zaten. Na lang nadenken moesten we concluderen dat dit gebeurd was na de reparatie van de fietsendrager. Kettingslot over de drager gehangen maar niet afgeloten. Domme jongen, zeggen we dan in zo'n geval. Bovendien lag mijn haakse slijper ook nog thuis, die verwacht je toch niet nodig te hebben. Komende dagen gaan we op zoek naar een garage met een slijper.
Vandaag weer  met de pont overgestoken terug naar Senja en via een smalle, kronkelige weg aangekomen in Husoy, een klein vissersplaatsje. Daar hebben we een vrachtwagenchauffeur ontmoet die er vis kwam laden. Gezellig een kopje koffie gedronken, bleek de man op de Westbroekse Binnenweg te wonen vlak bij Utrecht.
Hieronder wat plaatjes.

OP DE GRENS

We gaan nu de Noorse grens over. We rijden  langs het mooiste meer van Zweden. Vanmiddag hopen we in of voorbij Narvik te zijn. Het weer is wonderbaarlijk zacht hoewel er nog aardig wat sneeuw ligt zo hier en daar. Zie foto

HAPARANDA

Quizvraag: Wat is de meest oostelijke stad van Zweden?
Antwoord: Haparanda!
Nooit gedacht, zul je zeggen en bovendien ook nog nooit van gehoord.
Dat hoeft ook niet, maar bovenstaande feiten zijn wel waar. Wij wisten het ook niet voordat we het ergens lazen onderweg naar Haparanda. Het is zo'n beetje het eindpunt van de E4 in Zweden en als je de rivier overgaat sta je in de Finse plaats Tornio en al 500 km eerder staat op borden langs de E4 dat je op weg bent naar Haparanda.
Gisterten zijn we aangekomen bij, hoe kan het anders, het havenjte van Haparanda waar een paar vissersboten en veel kleine bootjes van Zweden liggen. Er werden er gisteravond drie te water gelaten op een helling, we zaten eerste rang. Alles verliep prima.
We staan nu op 66 gr 46,3 min Noord en op 23 gr 54,3 Oost en dat betekent dat de zon nog wel onder de horizon verdwijnt maar het blijft een klaarlichte nacht. Je kunt lezen tot 12 uur snachts zonder een lampje aan te doen. Waarschijnlijk kan het later ook wel maar we gaan hiet wat eerder naar bed dan thuis en na tienen zie je geen Zweed meer buiten lopen, die liggen al heel vroeg onder hun elandenvel. We zijn een dagje blijven staan maar dat vonden we toch wel wat doods; er is hier niets te krijgen behalve vers water en er komt geen vissertje lang met zakken gerookte garnalen die hij aanbiedt aan de gewaardeerde buitenlands gasten. Maar de mensen die hier rondlopen zijn vriendelijk en behulpzaam en dat is een verschil met de Zweden meer naar het zuiden toe.
Morgen gaan we via Haparanda en de aldaar aanwezige stroomversnellingen naar Pajala, dan naar Kiruna en via Narvik naar het eiland Senja in Noorwegen waar we Jan en Killy hopen te ontmoeten die daar per zeilboot naar toe zijn gegaan.
Maar....niets is zeker, het plan kan zomaar veranderen.

Wedgewood in Haparanda?